Zo rond mijn 40e ben ik begonnen met basgitaar. Ik zong in een gelegenheidsbandje. Toen de bassist ermee ophield, was mijn vraag: is dat nou moeilijk een basgitaar bespelen? Zijn gouden antwoord: Ach, er zitten maar 4 snaren op.
En zo begon ik aan een lang gekoesterde wens. Een instrument bespelen. Ik ben naar de plaatselijke gitarenshop gegaan en heb een basgitaar gekocht. Ik had nog nooit een noot op een bas gespeeld. Les genomen en binnen een jaar zat ik in een bandje. Parallel nog in diverse workshop-bandjes van de plaatselijke muziekschool. Zo’n 12 jaar geleden kwam door wisseling van baan e.d. daar de klad wat in. Dus zo’n 10 jaar lang nog weinig gespeeld. Wat gelegenheidsdingen. Een paar jaar geleden ben ik weer gevraagd voor een band. Inmiddels ben ik met pensioen, dus ik heb weer tijd. Het basvirus heeft mij weer beet.
Je moet van mij geen technische hoogstandjes verwachten. Het “ach, er zitten maar 4 snaren op” past bij mij. Ik houd het dus simpel, maar wel duidelijk en stevig. Niet te veel verschillende noten op een rij maar baslijnen die in je gaan zitten.
Alle info, klik hier
