Dressoir keuken

2009

Na de mediakast had ik zoveel vertrouwen gekregen, dat ik mijn volgende grote uitdaging ben aangegaan. Wij hadden een IKEA-keuken die al weer  20jaar oud was in 2009. Al een aantal keren gewijzigd en de frontjes al eens in een andere kleur geverfd. Het werd tijd voor een nieuwe keuken. We hadden al eens wat nieuws bekeken, maar steeds was de conclusie dat het toch allemaal spaanplaat was. Waarom de keuken niet zelf gemaakt.  Nu was er een wand waar nog zo’n halfrond IKEA-tafeltje tegen aan stond. We konden echter best wel wat meer opbergruimte gebruiken. Een mooie plek om daar een keukenkast in dressoir-model  te plaatsen. Mooi probeersel voor ik met de echte keuken zou beginnen. Als houtsoort kwam ik op Iep uit. De warme kleur sprak ons aan. Bovendien inlandshout. 

Ik wilde geen deurtjes. Ik heb wat tegen openslaande deuren in kasten. Ik vind ze onhandig. Het moest dus een ladenkast worden. In 2009 was greeploos in de mode gekomen, maar eigenlijk waren die keukens nooit echt greeploos. Op een of andere manier was er altijd een gleuf of iets dergelijks. Ik wilde echter echt greeploos. Een systeem van laderails met een kliksysteem, waarbij een duw tegen het frontje genoeg is, bleek de oplossing hiervoor. 

Voor het ontwerp was ik namelijk op het idee gekomen, dat de kast min of meer de uitstraling van een blok hout moest hebben. De lijnen van het hout wilde ik over het hele blok laten lopen. Inclusief de zijkanten. 

Geen spaanplaat dus. Het corpus heb ik daarom van een goede kwaliteit Berkenplex gemaakt. De laden aan de binnenkant van Esdoorn. 

Dit is de eerste foto uit 2009. De kast zit hier nog vers in de hardwax. De eerste foto met flits. Hierop komt de tekening mooi uit.

Zonder flits is meer de beleving bij daglicht. 

Zojuist nog een paar foto’s van de situatie nu gemaakt. Het schilderij heeft plaatsgemaakt voor een oud kastje met onze Fins-glas verzameling. Ket kastje is ooit aan het begin van de vorige eeuw door de overgrootvader van mijn vrouw gemaakt. De man was als timmerman gestart, maar met de komst van elektriciteit in het dorp “nei ljocht”  had hij er installatiewerk bijgenomen. Dit kastje had hij gemaakt voor in de winkel. Het was bestemd voor de peertjes van Philips. Mijn vrouw kan zich nog herinneren dat het in de winkel van haar ouders hing. Met de modernisering in de 60er jaren moest het plaats maken. Gelukkig heeft een tante van haar het toen van de ondergang gered. Nu hangt het dus bij ons. 

Ik houd er van om ruimte volop te gebruiken. Dus aan beide zijden een plintlade gemaakt. Aan de rechter kant loopt daar de vloer echter minimaal op. Het frontje her dus scharnierend geplaatst. Daarom staat dat frontje wat scheef op de foto.